Mark James Williams urodził się 21 marca 1975 w Cwm i jest zawodowym walijskim snookerzystą. Jest trzykrotnym mistrzem świata i autorem ponad 600 brejków 100-punktowych, w tym trzech brejków maksymalnych. Walijski snookerzysta w całej karierze ma 26 zwycięstw w turniejach rankingowych. Jest jednym z trzech snookerzystów w historii, którzy skompletowali w jednym sezonie wszystkie trzy zwycięstwa w turniejach tzw. potrójnej korony (mistrzostwa świata, UK Championship i Masters).

Początki zawodowej kariery

Mark Williams urodził się w rodzinie górniczej i wydawało się, że pójdzie w ślady ojca. W wieku 15 lat po raz pierwszy towarzyszył swojemu ojcu w kopalni. Jak później stwierdził, było to jedno z najgorszych doświadczeń w jego życiu. Później próbował swoich sił w boksie amatorskim, ale ostatecznie skoncentrował się na snookerze. W sezonie 1992/93 dostał się do grona profesjonalistów. Karierę rozpoczynał równo z Ronniem O'Sullivanem i Johnem Higginsem.

Pierwsze sezony w zawodowym snookerze

W trzech pierwszych sezonach Williams nie mógł pochwalić się jakimś wyjątkowym osiągnięciem, ale regularnie przechodził przez pierwsze rundy turniejów. Na koniec sezonu 1994/95 walijski snookerzysta zajmował 39 miejsce w rankingu snookera.

Pierwsze sukcesy w sezonach 1995/96 i 1996/97

Pierwszy rankingowy sukces Mark Williams odniósł w swoim czwartym sezonie. Wygrał wtedy Welsh Open 1996 i mimo, że był to jedyny sukces, to Williams i tak awansował do czołowej 16 rankingu.

W sezonie 1996/97 Williams wygrał swój drugi (Grand Prix 1996) i trzeci tytuł rankingowy (British Open 1997). Zwłaszcza zwycięstwo w tym ostatnim było cenne, bowiem Williams pokonał snookerowego dominatora tamtych czasów - Stephena Hendry'ego. Sukcesy te dały Williamsowi awans na czwarte miejsce w rankingu.

Rozczarowujący sezon 1997/98 i świetny 1998/99

Sezon 1997/98 nie był dla Marka Williamsa udany. Walijczyk może się cieszyć jedynie ze zwycięstwa w Masters 1998, bo w turniejach rankingowych docierał dwa razy tylko do półfinału. Na jego szczęście jeden z tych półfinałów był w mistrzostwach świata, więc w rankingu walijski snookerzysta spadł tylko o jedno miejsce.

Za to sezon 1998/99 był jednym z najlepszych Williamsa. Zwyciężył w rankingowych Irish Open 1998, Welsh Open 1999 i Thailand Masters 1999. Dzięki temu Walijczyk miał w karierze już sześć rankingowych triumfów. Oprócz tego po raz pierwszy w karierze dotarł do finału snookerowych Mistrzostw Świata 1999. W nim przegrał jednak ze Stephenem Hendrym. Bardzo dobry sezon dał mu awans na trzecie miejsce w rankingu snookera.

Sezon 1999/2000 - najlepszy sezon w karierze i pierwsze mistrzostwo świata

Sezon 1999/2000 okazał się najlepszym sezonem w karierze Marka Williamsa, zarówno dotychczasowej, jak i przyszłej. Z dziewięciu turniejów rankingowych Williams grał w sześciu finałach, z których trzy wygrał. Zwyciężył w UK Championship 1999, Thailand Masters 2000, a na koniec sezonu potwierdził swoją dominację zostając po raz pierwszy w karierze mistrzem świata. W Mistrzostwach Świata 2000 pokonał swojego rodaka Matthew Stevensa i był to pierwszy w historii i jak na razie jedyny walijski finał. Wygrywając ostatni turniej sezonu Williams został szóstym snookerzystą w historii, który skompletował zwycięstwa w turniejach tzw. potrójnej korony. Rewelacyjny sezon spowodował, że Williams został numerem jeden rankingu snookera.

Udane sezony 2000/01 i 2001/02

Sezon 2000/01 był dla Williamsa udany, choć siłą rzeczy nie mógł się równać z poprzednim. Walijski snookerzysta wystąpił w trzech rankingowych finałach, ale wygrał tylko w Grand Prix 2000.

W sezonie 2001/02 Williams wystąpił tylko w dwóch finałach, ale oba wygrał. Zwycięstwa w China Open 2002 i Thailand Masters 2002 były jedenastym i dwunastym rankingowym triumfem w karierze walijskiego snookerzysty.

Sezon 2002/03, drugie mistrzostwo świata i szczególna „potrójna korona”

W sezonie 2002/03 Mark Williams w szczególny sposób zapisał się w historii snookera. W jednym sezonie Walijczyk wygrał wszystkie trzy turnieje potrójnej korony i stał się tym samym jednym z trzech snookerzystów (po Stevie Davisie i Stephenie Hendrym), którzy dokonali tej sztuki. Zostanie drugi raz w karierze mistrzem świata pozwoliło po rocznej przerwie odzyskać fotel lidera rankingu.

Spadek formy

Od sezonu 2003/04 można było zaobserwować stopniowy spadek formy Williamsa. Na początku sezonu siłą rozpędu wygrał pierwszy turniej. Po triumfie w LG Cup 2003 nastąpiła dwu i pół letnia przerwa w zwycięstwach. W sezonie 2004/05 Williams nie wystąpił w żadnym finale. Walijczyk cieszyć się może jedynie ze swojego pierwszego w karierze  brejka maksymalnego, wbitego podczas Mistrzostw Świata 2005. Po tym sezonie Williams wypadł poza czołową ósemkę rankingu, na miejsce 9.

Błysk formy w sezonie 2005/06

W sezonie 2005/06 wreszcie można było zauważyć lepszą grę Marka Williamsa. Wystąpił w trzech ćwierćfinałach, co od dawno mu się nie zdarzało. Zwieńczeniem sezonu był triumf w China Open 2006 - pierwsze rankingowe zwycięstwo od dwóch i pół roku. Był to 16 rankingowy triumf w karierze Walijczyka. Ale był to tylko przebłysk dawnej formy - odtąd jednak  na cztery lata Williams pożegnał się z rankingowymi zwycięstwami. Walijczyk był w coraz  słabszej formie i wydawało się, że zwycięstwo w China Open będzie ostatnim rankingowym triumfem Williamsa. Walijczyk zaczął też spadać w rankingu i na koniec sezonu 2007/08 wypadł nawet z czołowej 16, na miejsce 22.

Sezon 2009/10, powrót do 16 rankingu i wreszcie zwycięstwo

Gdy Walijczyk wypadł z czołowej 16 rankingu, zaczął walczyć o powrót do niej. Wrócił na koniec sezonu 2008/09, więc kolejny - 2009/10 miał już spokojniejszy. Zagrał w kilku półfinałach, w tym w Masters 2010. Wisienką na torcie tego sezonu było pierwsze od czterech lat rankingowe zwycięstwo - Williams w finale China Open 2010 pokonał Dinga Junhui.

Sezon 2010/11 i prowadzenie w rankingu

Po wielu latach snookerowej posuchy wreszcie mogliśmy oglądać dobrą grę Marka Williamsa. W jednym z turniejów PTC Williams wbił swojego drugiego w karierze brejka maksymalnego. Dotarł do przegranego z Johnem Higginsem finału UK Championship 2010 (zwycięstwo było blisko, ale Williams prowadząc 9:5, przegrał 9:10). Potem święcił chwile triumfu, gdy wygrał w z Markiem Selbym w finale German Masters 2011. Był to 18 rankingowy triumf w karierze Walijczyka. Gdy na koniec sezonu dotarł do półfinału snookerowych Mistrzostw Świata 2011, zebrał na tyle dużo punktów, by po zakończeniu sezonu powrócić na fotel lidera w rankingu snookera.

Sezony 2011/12 i 2012/13

U Williamsa znów rozpoczęła się powolna zniżka formy. Na początku sezonu 2011/12 dotarł do finału Australian Open 2011, w którym przegrał ze Stuartem Binghamem, a później grał w finale Shanghai Masters 2011 - przegrał z Markiem Selbym.

Gorzej było w sezonie 2012/13, w którym Williams dotarł tylko do przegranego z Juddem Trumpem półfinału Shanghai Masters 2012. Brak innych znaczących wyników spowodował, że na koniec sezonu 2012/13 Mark Williams spadł na 15 miejsce w rankingu i znów groziło mu wypadnięcie poza czołową 16.

Fatalny sezon 2013/14 i walka w 2014/15

Forma Marka Williamsa w sezonie 2013/14 była fatalna - była niewiele lepsza lub porównywalna z jego trzema pierwszymi sezonami jako zawodowiec. Walijczyk ponownie wypadł z czołowej 16 rankingu.

W sezonie 2014/15 Williams znów dużo trenował i miało to przełożenie na wyniki. Zaliczył trzy  półfinały i przegrany z Joem Perrym finał Players Championship 2015. Williams awansował na koniec sezonu na 14 miejsce w rankingu.

Sezony 2015/16 i 2016/17 i ciągła walka o utrzymanie się w 16 rankingu

Sezonu 2015/16 Williams nie będzie wspominał najlepiej. Tylko raz udało mu się dotrzeć do ćwierćfinału turnieju rankingowego, a przez cały czas Walijczyk balansował na granicy rankingowej 16.

W sezonie 2016/17 było lepiej, bo Williamsowi udało się dojść do finału China Open 2017, w którym przegrał z Markiem Selbym. Słabe wyniki w poprzednim sezonie i niewiele lepsze w kolejnym spowodowały, że Williams tuż przed Mistrzostwami Świata 2017 wypadł z czołowej 16 rankingu snookera i żeby móc zagrać w mistrzostwach, musiał przechodzić przez kwalifikacje do nich. Co prawda przegrał w trzeciej, ostatniej rundzie eliminacji, ale odzyskał miejsce w 16 rankingu.

Odrodzenie w sezonie 2017/18 i sensacyjne trzecie mistrzostwo świata

Przed sezonem Mark Williams myślał już o wycofaniu się ze snookera, ale żona odwiodła go od tego pomysłu. Walijczyk zmienił metodę treningową i od razu na początku sezonu dało to wyniki. Znów pojawiły się ćwierćfinały i półfinały. Pod koniec listopada 2017 Williams pokonał Yana Bingtao w Northern Ireland Open 2017. Był to 19 rankingowy triumf walijskiego snookerzysty i pierwszy od ponad sześciu i pół roku. Dobrą formę Williams potwierdził dwa miesiące później w German Masters 2018, w którego finale pokonał Graema Dotta. Później wyniki znów się pogorszyły, ale prawie na koniec sezonu forma znów zaczęła rosnąć, by osiągnąć maksimum podczas Mistrzostw Świata 2018. Po pokonaniu Jimmy'ego Robertsona, Roberta Milkinsa, Ali Cartera i Barry'ego Hawkinsa Williams awansował do finału - ostatni raz coś takiego udało mu się w 2003.

Finał mistrzostw z 2018 był jednym z najbardziej pasjonujących i dramatycznych finałów w historii Crucible Theatre - Mark Williams pokonał 18:16 Johna Higginsa i po raz trzeci w karierze zdobył tytuł mistrza świata. Williams ustanowił swoisty rekord najdłuższej przerwy między tymi tytułami - ponownie zdobył mistrzowskie trofeum po 15 latach od zdobycia ostatniego (2003). Walijczyk jest też jednym z najstarszych mistrzów świata - od 43-letniego wtedy Marka Williamsa starszym był tylko inny Walijczyk, Ray Reardon (MŚ 1978, wiek: 45 lat). Po sensacyjnie zdobytym tytule mistrza świata Williams awansował na trzecie miejsce w rankingu snookera.

Sezony 2018/19 i 2019/2020

Na początku sezonu 2018/2019 Mark Williams wygrał swój 22 rankingowy tytuł, wygrywając World Open 2018. Sam Williams był zdziwiony swoją dyspozycją, bo przyznał, że nie przykładał się do treningów. Widać to było w dalszej części sezonu, bo wyniki były coraz gorsze i nie dochodził później nawet do ćwierćfinałów. Podobnie było w sezonie 2019/2020, w którym Williams mógł się pochwalić tylko przegranym finałem w China Championship 2019.

Sezon 2020/2021 i 23 tytuł

Słabą formę Williams miał również w kolejnym sezonie. Dopiero pod jego koniec Walijczyk trochę się przebudził. W Welsh Open 2021 dotarł do półfinału, a potem odniósł rankingowe zwycięstwo w cyklu WST Pro Series 2021. Było to jego 23 rankingowe zwycięstwo w karierze i pierwsze od blisko trzech lat.

24 tytuł w sezonie 2021/2022

Williams prezentował dobrą formę również w kolejnym sezonie, w którym prawie od razu na samym jego początku triumfował w reaktywowanym po 17 latach British Open 2021, co było jego 24 rankingowym triumfem w karierze. Na kolejny dobry występ Williams musiał czekać do Masters 2022, gdzie doszedł do półfinału. Do półfinału walijski snookerzysta doszedł również w Mistrzostwach Świata 2022, w którym wbijając 16 brejków 100 wyrównał rekord Stephena Hendry'ego z Mistrzostw Świata 2002.

Sezon 2022/2023

Williams dość szybko w sezonie osiągnął zadowalający rezultat, bo już w październiku dotarł do półfinału European Masters 2022. Potem jednak nadszedł okres przeciętnej gry i Walijczyk docierał co najwyżej do ćwierćfinału. Przełom nastąpił dopiero w styczniu, w którym Williams zagrał w finale Masters 2023. Jednak mimo bardzo dobrej dyspozycji w całym turnieju przegrał w finale z Juddem Trumpem.

Sezony 2023/2024 i dwa tytuły

Sezon ten rozpoczął się świetnie dla snookerzysty z Walii. Co prawda w rankingowej Championship League 2023 przegrał z Shaunem Murphym, ale już w trzecim rankingowym turnieju sezonu przyszedł sukces. Wygrywając British Open 2023 Williams zapisał na koncie 25 rankingowy triumf w karierze. W dalszej części sezonu już tak dobrze nie było, ale odrodzenie nastąpiło pod koniec sezonu, gdy Williams pokonał Ronniego O'Sullivana w finale Tour Championship 2024. Triumf ten był 26 zwycięstwem rankingowym Walijczyka w karierze.

Sezon 2024/2025

W sezonie tym forma przyszła dość szybko, bo Williams doszedł do przegranego z 9:10 finału z Juddem Trumpem w Saudi Arabia Masters 2024. Potem zwyciężył w nierankingowym Champion of Champions 2024. Walijczyk mógł świetnie zakończyć sezon, ponieważ miał szansę na czwarty tytuł mistrza świata. W finale grał jednak z Zhao Xintogiem, a ten zaprezentował świetną formę. Chińczyk powracający z 20-miesięcznego zawieszenia (formalnie był amatorem) zachwycał przy stole i Mark Williams mimo wszystko niespodziewanie przegrał.

Zwycięstwa w turniejach

Turnieje rankingowe (26)

• Tour Championship 2024
• British Open - 2023, 2021, 1997
• WST Pro Series 2021
• Grand Prix / LG Cup / World Open - 1996, 2000, 2003, 2018
• Mistrzostwa Świata - 2000, 2003, 2018
• German Masters - 2011, 2018
• Northern Ireland Open - 2017
• China Open - 2002, 2006, 2010
• Thailand Masters - 1999, 2000, 2002
• UK Championship - 1999, 2002
• Welsh Open - 1996, 1999
• Irish Open - 1998

Turnieje zaproszeniowe

• Masters - 1998, 2003

(stan na 29.07.2025)