Zakończyła się pierwsza runda tegorocznego Masters, w której zobaczyliśmy czołową 16 rankingu. I choć kilka meczów było dość jednostronnych, to w pozostałych na brak emocji nie mogliśmy narzekać. Sporo pojedynków zakończyło się w maksymalnym wymiarze frejmów. To duża różnica w stosunku do zeszłorocznego Masters, gdzie żaden mecz nie zakończył się wynikiem 6:5 (nie tylko w pierwszej rundzie, ale nawet w całym turnieju).

Trudno wskazać najbardziej emocjonujący mecz, bo w wielu emocje były na najwyższym poziomie. Na pewno w pamięci pozostanie mecz Neila Robertsona z Dingiem Junhui. Australijski snookerzysta prowadząc 2:0 pozwolił sobie na gesty triumfu i srogo mógł za to zapłacić. Najwyraźniej podrażniony Chińczyk najpierw doprowadził do remisu 2:2, a potem miał szansę odesłać obrońcę tytułu zeszłorocznego Masters do domu. Robertson naprawdę miał szczęście, że dostał jeszcze jedną okazję i na koniec meczu mógł wykrzyczeć radość ze zwycięstwa 6:5 do kamer.

Za nami pierwsza odsłona tegorocznej Championship League Snooker. W dniach 7-10 stycznia swoje mecze rozegrali snookerzyści z grup 1 i 2.

W pierwszej grupie zagrali John Higgins, Mark Davis, Ali Carter, Martin Gould, Judd Trump, Shaun Murphy i Matthew Stevens. Tu najsłabsi okazali się Shaun Murphy i Matthew Stevens, którzy zajmując dwa ostatnie miejsca w grupie stracili definitywnie szanse na dalszą grę. Co ciekawe, Shaun Murphy zbudował największą liczbę brejków 100 - 4 takie osiągnięcia wskazywałyby na niezłą dyspozycję, ale Murphy wygrał w sumie zaledwie 8 partii. Piąte miejsce zajął Judd Trump, który od razu został przeniesiony do grupy 2. Pozostała czwórka (Higgins, Davis, Carter i Gould) przeszła do play-offów, w których najlepszym okazał się John Higgins, który wygrał w finale z Ali Carterem. Awansował od razu do grupy zwycięzców, a pozostała trójka przeniesiona została do grupy 2.

W dniach 13-20 stycznia 2013 odbędzie się długo oczekiwany turniej Masters. Turniej jest wyjątkowy, bo spośród wszystkich turniejów zaproszeniowych oferuje najwyższą pulę nagród - 500 000 funtów. Poza tym nie może w nim zagrać każdy. Prawo gry Mastersie mają tylko najlepsi, a konkretnie czołowa 16 rankingu. W tym roku Masters jest odrobinę nietypowy, bowiem jednego zawodnika z 16 zabraknie - Stephena Lee, który cały czas jest zawieszony w wyniku podejrzenia o ustawienie meczu. Zamiast niego zagra 17 w rankingu snookera Barry Hawkins. Nazwiska snookerzystów, którzy w tym roku zagrają w Mastersie robią wrażenie. Obok wspomnianego Hawkinsa w Masters 2013 zagrają jeszcze Mark Selby, Judd Trump, John Higgins, Shaun Murphy, Neil Robertson, Stephen Maguire, Mark Williams, Ding Junhui, Mark Allen, Stuart Bingham, Graeme Dott, Ricky Walden, Allister Carter, Matthew Stevens i Mark Davis.

W dniach 9-12 stycznia 2013 roku w World Snooker Academy w Sheffield rozegrane zostaną kwalifikacje do turnieju China Open 2013. Kwalifikacje rozegrane będą równolegle z trwającymi rozgrywkami drugiej grupy Championship League Snooker. Oczywiście nic ze sobą nie koliduje, ponieważ w kwalifikacjach do China Open muszą grać snookerzyści spoza czołowej 16 rankingu snookera, a w Championship League Snooker gra sama śmietanka.

7 stycznia 2013 (poniedziałek) startuje kolejna edycja Championship League Snooker. W opinii wielu kibiców jest to cykl zawodów ciekawszy nawet od Premier League Snooker, mimo że CLS jest czymś w rodzaju turnieju o dziką kartę do PLS. Przede wszystkim w ciągu jednego dnia rozegranych jest więcej meczów. Zwycięzca grupy awansuje do grupy zwycięzców, a czterech dalszych snookerzystów dostaje kolejną szansę - przechodzą do następnej grupy. CLS to jedyny turniej, gdzie przegrywając dostaje się kolejne szanse, a dla niektórych snookerzystów może ich być nawet sześć. W tegorocznej edycji zagrają Judd Trump, John Higgins, Shaun Murphy, Ali Carter, Matthew Stevens, Mark Davis, Martin Gould, Stephen Maguire, Neil Robertson, Stuart Bingham, Mark Selby, Mark Williams, Ding Junhui, Ricky Walden, Mark Allen, Barry Hawkins, Joe Perry, Peter Ebdon, Ryan Day, Marcus Campbell, Marco Fu, Dominic Dale, Andrew Higginson, Tom Ford i Robert Milkins.

W dniach 4-6.01.2013 w Monachium odbędzie się pierwszy turniej snookera w roku 2013. Będą to zawody z cyklu European Tour 6 (Munich Open), które jednocześnie będą zakończeniem swoistych kwalifikacji do wielkiego marcowego finału cyklu PTC. Przypomnijmy, że z rankingu PTC (wspólnego dla turniejów UK PTC i European Tour) awans uzyska 25 snookerzystów.

W monachijskim turnieju pozostało już tylko 32 snookerzystów, bowiem we wcześniejszym terminie rozegrano pierwsze rundy. Możemy więc pokusić się o trochę przewidywań. Spośród zawodników, których zobaczymy w weekend w Monachium, pewni udziału w marcowym wielkim finale są już na pewno Mark Selby, Stephen Maguire, Neil Robertson, Martin Gould, Rod Lawler, Ben Woollaston, Jamie Burnett, Ken Doherty i Jack Lisowski. W marcowym finale PTC zobaczymy również nieobecnych w Monachium, ale mających również zapewniony awans Judda Trumpa, Johna Higginsa, Dinga Junhui i Marka Allena.

22 grudnia 2012 zakończyły się kwalifikacje do snookerowego turnieju World Open. Turniej w poprzednim sezonie został rozegrany po raz pierwszy w Chinach i tam też odbędą się kolejne edycje. Teoretycznie można by powiedzieć, że po zakończonych kwalifikacjach znamy już komplet snookerzystów, którzy zagrają w fazie telewizyjnej World Open. Ale w praktyce do fazy telewizyjnej dołączy jeszcze mały tłumek chińskich zawodników z dzikimi kartami. Warto zauważyć, że przeciw takim praktykom coraz głośniejsze są protesty snookerzystów, którzy muszą przebrnąć przez kwalifikacje.

Ding Junhui wygrał ostatni turniej snookera w roku 2012. Chiński snookerzysta pokonał w finale rozgrywanego w Ravenscraig turnieju European Tour 5 (Scottish Open) Szkota Anthony'ego McGilla 4:2. I to właśnie 21-letni McGill był bohaterem szkockiej publiczności, a wszystko dzięki dwóm powrotom i postawieniu się w finale Dingowi Junhui.

W czterech pierwszych frejmach było remisowo. Zobaczyliśmy kawałek niezłego snookera - Ding Junhui wbił brejki 73 i 71, a Anthony McGill 66 punktów. Wydaje się, że decydującym frejmem była partia piąta. Szkot prowadził w niej 49:0, później miał bilę na frejma, ale jej nie trafił. Ding od razu wykorzystał okazję i znów wyszedł na prowadzenie (3:2). Również w szóstym frejmie McGill miał dwie szanse na wygranie frejma i doprowadzenie znów do remisu, ale zdarzały mu się błędy - przestrzelił łatwą bilę do środkowej kieszeni, a później znacznie trudniejszą żółtą. Odpowiedzią Dinga Junhui był brejk 78-punktowy i zwycięstwo 4:2.