W nieco dalszych rundach kwalifikacji nie było większych niespodzianek, wygrywali snookerzyści wyżej notowani. Snookerzyści, którzy pokonali teoretycznie silniejszego rywala to prawie wyłącznie zawodnicy wymienieni w drugim akapicie tego newsa.
Jednym ze spotkań, które budziło największe zainteresowanie w kwalifikacjach był mecz Kena Doherty'ego i Jimmy'ego White'a. Swojego czasu trudno było sobie wyobrazić, że obaj snookerzyści będą musieli grać w kwalifikacjach do MŚ. White swoje najlepsze lata kariery ma już za sobą, Doherty zaliczył fatalny sezon 2007/08, co spowodowało wypadnięcie z pierwszej 16 rankingu snookera i w konsekwencji konieczność przedzierania się przez eliminacje. Doherty ciągle walczy i kto wie, czy nie uda mu się powrócić do czołowej 16. Póki co przed rozpoczęciem kwalifikacji do turnieju Mistrzostw Świata 2010 Irlandczyk miał 7156 punków straty do miejsca 16, więc warunkiem koniecznym do sensowności kontynuowania pościgu za zawodnikami rozstawionymi jest awans do fazy telewizyjnej Mistrzostw Świata (zwłaszcza, że kilka eliminacji do innych turniejów Irlandczyk ewidentnie zawalił). Pierwszy krok został już uczyniony - Doherty odesłał White'a do domu, a wynik 10:3 (mimo słabej formy White'a) powinien świadczyć o dobrym przygotowaniu do najwyżej punktowanego turnieju w cyklu Main Tour. Irlandzki snookerzysta może być już pewien 2300 punktów za rundę Last 48, ale o ile dla Anda Zhanga są to bardzo duże punkty, to dla Doherty'ego jest to niewystarczająco - irlandzki snookerzysta chciałby na pewno dotrzeć co najmniej aż do ćwierćfinału, gdzie zgarnąłby 5000 punktów. Ale to jeszcze daleka droga. Na razie na jego drodze stoi Joe Swail. Patrząc na osiągnięcia obu snookerzystów z tego sezonu, to faworytem jest Ken Doherty - ani razu nie przegrał swojego pierwszego meczu w kwalifikacjach, dwukrotnie awansował do faz telewizyjnych, w których raz osiągnął ćwierćfinał i raz fazę Last 16. Statystyki Joe Swaila wyglądają na tle irlandzkiego snookerzysty mizernie - czterokrotnie przegrywał swoje pierwsze mecze, tylko raz dotarł do fazy telewizyjnej, w której zresztą przegrał od razu w pierwszym meczu.
Pary rundy Last 48:
Matthew Stevens : Marcus Campbell
7.03.2010 (niedziela), I sesja - 11:00, II sesja - 17:00
Dave Harold : Mark Davis
7.03.2010 (niedziela), I sesja - 11:00, II sesja - 17:00
Steve Davis : Adrian Gunnell
7.03.2010 (niedziela), I sesja - 11:00, II sesja - 17:00
Fergal O'Brien : Alan McManus
7.03.2010 (niedziela), I sesja - 11:00, II sesja - 17:00
Liang Wenbo : Rod Lawler
7.03.2010 (niedziela), I sesja - 11:00, II sesja - 17:00
Nigel Bond : Martin Gould
8.03.2010 (poniedziałek), I sesja - 11:00, II sesja - 17:00
Joe Swail : Ken Doherty
8.03.2010 (poniedziałek), I sesja - 11:00, II sesja - 17:00
Judd Trump : Tom Ford
8.03.2010 (poniedziałek), I sesja - 11:00, II sesja - 17:00
Barry Hawkins : Ian McCulloch
8.03.2010 (poniedziałek), I sesja - 11:00, II sesja - 17:00
Michael Holt : David Morris
8.03.2010 (poniedziałek), I sesja - 11:00, II sesja - 17:00
Ricky Walden : Anda Zhang
9.03.2010 (wtorek), I sesja - 11:00, II sesja - 17:00
Gerard Greene : Rory McLeod
9.03.2010 (wtorek), I sesja - 11:00, II sesja - 17:00
Stuart Bingham : Stuart Pettman
9.03.2010 (wtorek), I sesja - 11:00, II sesja - 17:00
Jamie Cope : Mark Joyce
9.03.2010 (wtorek), I sesja - 11:00, II sesja - 17:00
Stephen Lee : Mike Dunn
9.03.2010 (wtorek), I sesja - 11:00, II sesja - 17:00
Graeme Dott : Jimmy Michie
9.03.2010 (wtorek), I sesja - 11:00, II sesja - 17:00
Mistrzostwa Świata 2010
Zobacz linki do Mistrzostwa Świata 2010