Mark Selby urodzony 19 czerwca 1983 w Leicester jest angielskim profesjonalnym snookerzystą. Jest czterokrotnym mistrzem świata i autorem ponad 800 brejków 100-punktowych, w tym pięciu brejków maksymalnych. Anglik w całej karierze wygrał 23 turnieje rankingowe.

Snooker czy poolbilard

Mark Selby jest zawodowym bilardzistą od 1999. Jego pierwszym sukcesem był finał Regal Scottish Open 2003, w którym przegrał z Davidem Greyem. W sezonie 2005/06 po raz pierwszy znalazł się w czołowej 32 rankingu snookera. W 2006 wygrał Mistrzostwa WEPF w poolbilardzie (angielski wariant "8"). Ostatecznie po tym sukcesie zdecydował się jednak skoncentrować przede wszystkim na snookerze.

Sezon 2005/06 i bardzo dobry snooker w sezonie 2006/07

W Mistrzostwach Świata 2007 udało się Markowi Selby'emu na stałe zapisać w historii snookera. Doszedł wtedy jako zawodnik nierozstawiony aż do finału Mistrzostw Świata. Wcześniej udało się to tylko Terry'emu Griffithsowi w 1979 i Shaunowi Murphy'emu w 2005 roku. Pokazał wtedy ogromną odporność psychiczną, gdy w ćwierćfinale i półfinale przy niekorzystnych rezultatach odwracał przebieg meczów, odrabiał stratę i w ostatnim frejmie wygrywał spotkania. Również w finale z Johnem Higginsem zaliczył prawie udany powrót po nieudanej drugiej sesji pierwszego dnia (1:7) i stanie 4:12 po pierwszym dniu finału. Pierwszą sesję dnia drugiego rozpoczął jednak od serii zwycięstw we frejmach (6:0), czym doprowadził do stanu 10:12 w finale. Wydawało się, że mecz właściwie rozpoczął się od nowa. Selby przegrał jednak z Johnem Higginsem 13:18, ale zanotował awans na miejsce 11 w światowym rankingu snookera.

Sezon 2007/08

W tym sezonie Mark Selby ustanowił swoisty antyrekord w snookerze. 13 grudnia 2007 podczas 1/4 finału UK Championship 2007 Mark Selby wespół z Marco Fu rozegrali najdłuższy w historii frejm pokazywany w telewizji w turnieju rankingowym - 77 minut. W całym turnieju Selby dotarł do półfinału, wskutek czego awansował na piąte miejsce w rankingu prowizorycznym. Druga część sezonu była jeszcze lepsza niż pierwsza. W styczniu Selby w swoim pierwszym występie wygrał nierankingowy prestiżowy Masters 2008. Na pierwszy rankingowy tytuł Selby nie musiał długo czekać. W lutym 2008 wygrał Welsh Open, w którym w finale pokonał Ronniego O'Sullivana. I znów dała o sobie znać odporność Selby'ego - przegrywał 5:8 by na później wygrać 9:8. Dzięki dalszym solidnym wynikom awansował na czwarte miejsce w rankingu snookera. Mógł awansować wyżej, ale niespodziewana porażka w pierwszej rundzie mistrzostw świata skutecznie mu to uniemożliwiła.

Sezony 2008/09 i 2009/10

Oba te sezony charakteryzowały się brakiem rankingowego bądź nierankingowego zwycięstwa. W turniejach zaproszeniowych Mark Selby grał w finale Jiangsu Classic i Masters, ale w żadnym nie wygrał. W zawodach rankingowych dochodził doszedł do trzech ćwierćfinałów (w tym w mistrzostwach świata). Mimo to brak lepszych wyników spowodował spadek na siódme miejsce w rankingu.

W sezonie 2009/10 Selby w swoim trzecim występie w Masters po raz trzeci zagrał w finale. Zwycięstwo z Ronniem O'Sullivanem dało mu drugi tytuł w karierze w tym turnieju. W turniejach rankingowych dopiero w mistrzostwach świata udało się Selby'emu dojść do dalszych rund. Jednak półfinałowa porażka i mało zdobytych w sezonie punktów spowodowały spadek w rankingu na miejsce dziewiąte.

Sezony 2010/11 i 2011/12

Na początku sezonu 2010/11 Mark Selby wygrał turniej w nowo powstałym cyklu PTC (turnieje niższej rangi). Oprócz tego zaliczył również finał German Masters 2011 i China Championship 2011. W pierwszym przegrał z Markiem Williamsem, w drugim z Juddem Trumpem. W kolejnym sezonie we wrześniowym Shanghai Masters 2011 Selby wygrał wreszcie swój drugi rankingowy tytuł w karierze. Stało się to aż po ponad trzech latach od wygrania pierwszego. Na koniec sezonu Selby został po raz pierwszy numerem jeden rankingu snookera.

Sezon 2012/13 i kolejny triumf w snookerze

W tym sezonie Selby wygrał UK Championship 2012. Był to jego trzeci rankingowy tytuł. Aby skompletować tytuły w turniejach potrójnej korony Selby'emu, brakowało już tylko tytułu mistrza świata. Chociaż musiał na to czekać tylko do kolejnego sezonu.

Sezon 2013/14 i pierwszy tytuł snookerowego mistrza świata

W UK Championship Markowi Selby'emu nie udało się obronić tytułu, ale udało mu się za to wbić swojego drugiego brejka 147-punktowego. W historii snookera był to brejk nr 100 na liście brejków maksymalnych. Na koniec tego sezonu Selby osiągnął swój największy sukces w karierze - został wreszcie mistrzem świata pokonując w finale obrońcę tytułu Ronniego O'Sullivana. Selby został dziewiątym snookerzystą, który wygrywając tytuł w mistrzostwa świata, UK Championship i Masters, skompletował wszystkie tytuły w tzw. turniejach potrójnej korony.

Sezony 2014/15, 2015/16 i drugi tytuł mistrza świata

W sezonie 2014/15 duży sukces przyszedł dopiero w drugiej części, gdy Mark Selby pokonał w finale German Masters 2015 Shauna Murphy'ego. Piąty rankingowy tytuł w karierze dał mu również miejsce pierwsze w rankingu snookera. W kwietniu Selby wygrał China Open 2015, co było jego szóstym rankingowym triumfem w karierze. Podczas mistrzostw świata odpadł w drugiej rundzie, więc Anglik kontynuował "klątwę Crucible" - jeszcze żaden snookerzysta nie obronił swojego pierwszego mistrzowskiego tytułu.

W sezonie 2015/16 Selby po raz drugi został snookerowym mistrzem świata. W finale najważniejszego turnieju w snookerowym kalendarzu Selby pokonał Dinga Junhui. Anglik został tym samym szóstym snookerzystą w historii, który wygrał mistrzostwa świata więcej niż jeden raz. Po meczu podczas ceremonii wręczania nagród Selby wyszedł z flagą swojej piłkarskiej drużyny Leicester City. Ta tego samego dnia po raz pierwszy w historii została piłkarskim mistrzem Anglii.

Rekordowy sezon 2016/17 i trzeci tytuł mistrza świata

Sezon 2016/17 okazał się być rekordowym dla Marka Selby'ego. Wygrał w nim pięć turniejów rankingowych. Pierwszym okazał się Paul Hunter Classic 2016, który Selby wygrał już po raz trzeci. W Shanghai Masters 2016 Selby był w finale, ale uległ Dingowi Junhui. W International Championship 2016 zrewanżował mu się, a w finale grudniowego UK Championship 2016 pokonał Ronniego O'Sullivana. Dzięki temu Selby zapisał na swoim koncie trzeci rankingowy triumf w sezonie.

Później przyszło małe załamanie formy - wróciła ona dopiero w kwietniu, gdy Selby wygrał China Open 2017. Forma utrzymała się do Mistrzostw Świata 2017, w których Selby praktycznie bez wysiłku dotarł do półfinału. Tam miał dopiero trudną przeprawę z Dingiem Junhui - ostatecznie zwycięstwo 17:15 dało Selby'emu awans do finału, w którym spotkał się z Johnem Higginsem. Z nim przegrywał już nawet 4:10, ale udało mu się odwrócić losy meczu i wygrał 18:15, dzięki czemu został czwartym snookerzystą w historii, który obronił tytuł. Tytuł mistrza był piątym wygranym turniejem rankingowym w jednym sezonie, czym Selby wyrównał rekord Stephena Hendry'ego, Ronniego O'Sullivana i Dinga Junhui.

Sezon 2017/18

Na początku tego sezonu Mark Selby miał utrudnione treningi wskutek złamania dużego palca u nogi, co miało przełożenie na wyniki pierwszych turniejów. Pełnię formy odzyskał dopiero w listopadzie, gdy pokonując Marka Allena wygrał International Championship 2017, czym obronił tytuł wywalczony przed rokiem. Z zeszłosezonowych zwycięskich tytułów udało mu się znów zwyciężyć w China Open 2018. Niepowodzenie przyszło w Mistrzostwach Świata 2018, w których Selby odpadł już w pierwszej rundzie. Jednak punkty rankingowe zdobyte w poprzednim i obecnym sezonie i tak zapewniły mu utrzymanie pierwszego miejsca w rankingu snookera.

Sezon 2018/19

W sezonie tym sukcesywnie odpisywane były punkty z rekordowego dla Marka Selby'ego sezonu 2016/17, w którym wygrał pięć turniejów rankingowych, w tym mistrzostwa świata. Oznaczało to, że Selby'emu odpisane zostanie ponad 900.000 punktów, co bez uzupełnienia ich innymi dużymi zdobyczami punktowymi spowoduje utratę pozycji lidera w rankingu snookera, którą Selby utrzymywał przez rekordowe blisko cztery lata. Początek tego sezonu nie wyglądał jeszcze źle, bo Selby triumfował w China Championship 2018, za co zainkasował 175.000 funtów. Potem jednak rozpoczął się dla niego zjazd po równi pochyłej. Fatalna lub słaba forma powodowała zdobywanie małej liczby punktów i Selby po 215 tygodniach liderowania w rankingu stracił to miejsce na rzecz Ronniego O'Sullivana.

Odrodzenie w sezonie 2019/2020

Sezon ten, podobnie jak poprzedni, dla Selby'ego dobrze się rozpoczął, bo na jego początku wystąpił w półfinałach dwóch turniejów w Chinach. W październiku Selby zwyciężył w English Open 2019, czym zakończył blisko 13-miesięczny okres bez zwycięstw. Niecałe dwa miesiące później Anglik zwyciężył w Scottish Open 2019. Wtedy jako pierwszy snookerzysta w historii wygrał w jednym sezonie więcej niż jeden turniej z cyklu Home Nations. Zwycięstwo w Scottish Open 2019 było 17 triumfem Selby'ego.

Świetny sezon 2020/2021 i czwarty tytuł mistrza świata

Sezon ten bardzo dobrze się rozpoczął dla Selby'ego, który wygrał European Masters 2020. Anglik utrzymał formę do końca pierwszej części sezonu, wygrywając Scottish Open 2020. Zwycięstwo w tym ostatnim turnieju było jedenastym wygranym finałem z rzędu Selby'ego, czym wyrównał rekord Stephena Hendry'ego. Było to też 19 rankingowe zwycięstwo w karierze Anglika. Zwieńczeniem udanego sezonu był czwarty tytuł mistrza świata, który był jednocześnie 20 rankingowym tytułem w karierze Anglika.

Sezon 2021/2022 i odrodzenie w sezonie 2022/2023

O ile poprzedni sezon był świetny w wykonaniu Marka Selby'ego, to sezon 2021/2022 okazał się fatalny. Anglik dotarł tylko raz do półfinału (World Grand Prix 2021), a w pozostałych turniejach docierał co najwyżej do rundy last 16. Miało to przełożenie na wygrane nagrody - Selby w sezonie 2021/2022 ugrał tylko 94.000 funtów (średnio pięć razy mniej niż zazwyczaj). W styczniu 2022 okazało się dlaczego - Anglik ogłosił, że rozpoczął długotrwałą walkę w kwestii zdrowia psychicznego.

Walka ta dała efekty dopiero w połowie następnego sezonu. Pierwsza połowa sezonu 2022/2023 to trzy ćwierćfinały (nieomal z rzędu), czwarty brejk maksymalny podczas British Open 2022, aż w końcu w połowie grudnia przyszedł długo oczekiwany triumf (19 miesięcy) w turnieju rankingowym, gdy Mark Selby pokonał Lukę Brecela w finale English Open 2022. Był to 21 rankingowy triumf w karierze Anglika. Na 22 triumf w karierze Selby musiał zaczekać tylko niecałe trzy miesiące. Potwierdzeniem dobrej formy w tym sezonie było zwycięstwo w WST Classic 2023, w którym finale Selby pokonał Panga Junxu.

Anglik miał udany koniec sezonu, bo doszedł do finału Mistrzostw Świata 2023 - w nim przegrał co prawda z Luką Brecelem, ale pod koniec turnieju Selby przyznał, że od kilku lat cierpiał na depresję i miał nawet myśli samobójcze. Tym bardziej ważny był dla niego bardzo udany sezon 2022/2023. W finale Mistrzostw Świata 2023 Selby zapisał się w historii snookera, jako pierwszy zawodnik, który wbił w finale brejka maksymalnego. Dla Anglika był to drugi "maks" w sezonie i piąty w całej karierze.

Bez sukcesów w sezonie 2023/2024

Sezon ten rozpoczął się dobrze dla Selby'ego. W trzech pierwszych turniejach sezonu Selby doszedł dwa razy do półfinału (European Masters 2023 i nierankingowy Shanghai Masters 2023), by w British Open 2023 dojść do finału. Tam jednak lepszym od niego okazał się Mark Williams. W środkowej części sezonu było już trochę gorzej, choć Selby'emu udało się awansować do trzech ćwierćfinałów - UK Championship 2023, World Grand Prix 2023 i nierankingowego prestiżowego Masters 2024.

23 rankingowy tytuł w sezonie 2024/2025

Sezon 2024/25 rozpoczął się dla Marka Selby'ego dobrze. Jego apogeum nastąpiło w drugiej połowie września, gdy Selby pokonał Johna Higginsa w finale British Open 2024. Był to 23 rankingowy trium w jego karierze, na który Selby musiał czekać aż 18 miesięcy. Na kolejne triumfy Anglik czekał do lutego, gdy najpierw wygrał nierankingową Championship League 2025, a w drugiej połowie miesiąca rankingowy Welsh Open 2025. Zwycięstwo w Walii było drugim triumfem Selby'ego w sezonie i 24 w całej karierze.

Zwycięstwa w turniejach

Turnieje rankingowe (24)

• Welsh Open - 2025, 2008
• British Open 2024
• WST Classic 2023
• English Open - 2022, 2019
• Mistrzostwa Świata - 2021, 2017, 2016, 2014
• Scottish Open - 2020, 2019
• European Masters 2020
• China Championship - 2018
• China Open - 2018, 2017, 2015
• International Championship - 2017, 2016
• UK Championship - 2016, 2012
• Paul Hunter Classic - 2016
• German Masters - 2015
• Shanghai Masters - 2011

Turnieje zaproszeniowe

• Wuxi Classic - 2011
• Masters - 2013, 2010, 2008

Zawody niższej rangi

• PTC 2 - 2010
• Paul Hunter Classic - 2012, 2011
• Munich Open - 2013
• Antwerp Open - 2013
• Riga Open - 2014
• Gdynia Open - 2016

(ostatnia aktualizacja: 19.02.2025)