Jednak swoją pozycję Alex Higgins budował już wcześniej. Po raz pierwszy został Mistrzem Świata w 1972 (pierwszy występ w MŚ), osiągnięcie to powtórzył 10 lat później, przy wspomnianym wcześniej roku 1982. W sezonach 1976/77 oraz 1982/83 był wiceliderem rankingu. W 1982/83 był tak naprawdę na pierwszym miejscu, ale kary dyscyplinarne kosztowały go utratę punktów i w konsekwencji został wiceliderem. To nie jedyne wyskoki Alexa Higginsa - na swoim koncie snookerzysta z Irlandii Północnej ma również grożenie rywalowi, obrażanie sędziego, rękoczyny w stosunku do dyrektorów turniejowych i innych oficjeli, picie alkoholu i palenie podczas meczów. Higgins palił nie tylko na meczach - snookerzysta ten był znany z palenia dużej ilości papierosów. W 1997 roku Higgins zakończył karierę.

Rok 1997 to również rok, w którym lekarze zdiagnozowali u niego nowotwór gardła, z którym Alex Higgins walczył przez wiele lat. Leczenie spowodowało utratę zębów, w konsekwencji doprowadziło to problemów z odżywianiem się, co dodatkowo wyniszczyło organizm Higginsa. Na tak wyniszczonym i osłabionym organizmie lekarze obawiali się przeprowadzić operację wstawienia implantów zębów.

"Alex był głównym powodem popularności snookera w tamtych czasach", powiedział Barry Hearn. "Był kontrowersyjny, ale zawsze grał we właściwym duchu tego sportu. Będzie nam go brakowało. Dla ludzi był prawdziwym mistrzem".